საგაზაფხულო მონატრებისა

ცხენისწყალსგაღმა
იღვიძებენ  როდესაც  მსხლები
როცა  ტყემლები  ირთვებიან
პატარძლებივით,
ვის  რად  სჭირდება,
ნეტავ,  ამ  დროს
ამხელა  მსხვერპლი,
-  ამ  დროს  ქალაქში,
გულო  ჩემო, რა  გვაძლებინებს?!.

ის  დროა  ახლა  -
იქ,  ეზოში,  ხეხილსა  ვრგავდეთ,
ვაზს  ვსხლავდეთ  უნდა,
-  გაიღვიძებს  დღე-დღეზე  ვაზი...
იტირებს  მერე,
მიყუჩებულს  აგვიშლის  დარდებს...
ჩამოჰყრის  ცრემლებს,
ზეაიწევს  მზე  როცა  ცაზე...

შუშისთვალება  მოლოდინიც
ბებერი  ოდის,
აქედანვე  ვგრძნობ  -
მოუთმენლად  გზას  როგორ  გაჰმზერს...

მზის  შესახვედრად
გაზაფხული  როდესაც  მოდის,
ამ  დროს  ქალაქში,
გულო  ჩემო,
რა  გვაძლებინებს?!.
როცა  მარტვილი
მზით  განბანილს
გასცქერის  ოდიშს
და  სანახები
ირთვებიან  პატარძლებივით...

1972 წ.